YAZDIKLARIMIZ/Şiir/ Bahar Düşü

Bahar Düşü

Bir yel çırpınır içimde
Bir düşe el ederim
Selam durup
Soğuk iklimlerin tenimden göçüne
Çocuklaşırım sebepsiz

İyi şeylerde var, bak!
Eflatuna, yavruağzına, beyaza
Tomurcuklanmış kahverengi
Apartman bahçelerinden sokaklara taşmış
Yaseminler, nergizler, canım hanımelleri

Parklarda çocuklar;
Tazeler, bebeler
Yemlenen kuşların bin kanadı arasında
Sevince kesilmişler
Ve anneler, babalar, insanlar…

Akın akın çarşı pazarlar
Vitrinlerde yeninin sergisi
Festival coşkusunda sahiller
Aynı ezgiyi tınılayan
Çay bardaklarının senfonisi

Daha içten mırıldanıyor şarkılar
Nüksediyor
Çayır çimene uzanma
Deniz, dere, şelale fark etmez
Suyun kenarında bitiverme isteği
Göçmek, gitmek isteniyor
Yeni yerleri keşfe çıkmak biraz da

Yaşama tutkusu ağır basıyor
Para-pul, iş, aşk, ülke meseleleriyle
Sıkboğaz olmuş yurdum insanında

Ve yurdum insanı
Her yaştan,
Her zümreden,
Her kimlikten,
Her farklılıktan
İnadına çocuk!
İnadına saf, güzel
Gördükleri düşleri de bir
Yaşama hakları ve eşitlikleri kadar

“Keşke…” diyor insan
Keşke her mevsim bahar olsa.



İdil Demir
Mart 2008, İzmir